समयको गति बग्छ अक्षरसँग खेल्दा खेल्दै ।
थोत्रो छाता भयो जीवन घामपानी झेल्दा झेल्दै ।
डाँडा, भिरमा टाक्सिएर, गहिरामा सेपमा परि
गमलामा कुजिँएर निमुखाझैँ कठैबरि !
जिन्दगीलाई पिठो पारी बेलानाले बेल्दा बेल्दै
थोत्रो छाता भयो जीवन घामपानी झेल्दा झेल्दै ।
नम्र भई झक्यो भने निरीह हो ठानिदिन्छ
स्वाभिमान देख्यो भन अहङ्कारी मानिदिन्छ
हतभरि ठेला उठे ठालुलाई ठेल्दा ठेल्दै
थोत्रो छाता भयो जीवन घामपानी झेल्दा झेल्दै ।
केही गरी धर छैन गाई छ दूध तर छैन
पिठबाट छुरा घोप्छन् कसैमाथि भर छैन
निस्केला कि तेल भनी वालुवालाई पेल्दा पेल्दै
थोत्रो छाता भयो जीवन घामपानी झेल्दा झेल्दै ।
