बल्झिएका आँसुहरू

अल्फ्रेड लर्ड टेनिसन ( सन् १८०९–१८९२) बेलायतका प्रसिद्ध कवि हुन्। उनी बेलायतको लिङ्कन सहरमा जन्मेका थिए। उनले क्याम्ब्रिज विश्वविद्यालयबाट उच्च शिक्षा हासिल गरेका थिए। उनी विद्यार्थी जीवनमा उम्दा विद्यार्थीको समूहमा पर्थे। उनका सहपाठी आर्थर ह्यालम् पनि तेजी विद्यार्थी थिए। टेनिसन र यिनको घनिष्ठता थियो। अप्रत्यासित रूपमा आर्थरको सन् १८३३ मा असामयिक निधन भयो। यसले टनिसनलाई आहात बनायो। उनको मृत्युले टनिसनलाई “इन मेमोरियम” शोक कविता लेख्न प्रेरित गर्‍यो। उनको यही शोक कविता पहिलो बेजोड रचना मानिएको छ। सन् १९५० मा टेनिसनको इमिली सेल्वुडसित विवाह भएको थियो। उनी आफ्ना अमर रचनाकै कारण विलियम वर्डस्वर्थपछि वेलायतकाच कविशिरोमणि भएका थिए। १८८४ मा उनलाई पियरको (Poet Laurate) उच्च पदवी दिइएको थियो। टेनिसन आफ्नो समयका प्रख्यात कवि थिए। उनी अङ्ग्रेजी साहित्य परम्परामा भिक्टोरियन कालको प्रमुख कवि मानिन्छन्। त्यो समयको काव्यधारा, संस्कार र प्रवृत्तिलाई राम्ररी प्रस्तुत गर्न सफल भएका कविका रूपमा चिनिन्छन्। उनका थुप्रै गीतिकविताहरू प्रकाशित छन्। उनको In Memoriam शोककविता धेरै पढिएको र विश्वप्रसिद्ध भएको कविता हो। टेनिसन गीतिकविताका अमर स्रष्टा भनेर चिनिन्छन्। साहित्यसागरको प्रस्तुत शृङ्खलामा टेनिसनको Tears Idle Tears शीर्षकको कविताको नेपाली अनुवाद प्रस्तुत गरिएको छ। यो अनुवाद कवि सीताराम अधिकारीले गरेका हुन्। यस कवितालाई नेपाली साहित्यका राष्ट्रकवि माधवप्रसाद घिमिरेको गाैरीसँग तुलनात्मक अध्ययन गर्न सकिन्छ।​​

-सम्पा.